Een gezin uit Brabant mocht ik begeleiden om een urn te maken voor hun zoon/broer.

Ze wilden graag een urn die niet als zodanig herkenbaar zou zijn. Eentje die ze als een vaas op een mooie plek in een open kast konden zetten. Daarom kozen ze voor een urn met een verzonken deksel.

Tijdens het maakproces werden ongemerkt verhalen en emoties mee geboetseerd…

Aan de urn mocht ik de laatste hand leggen door het glazuur aan te brengen, waarbij  blauwe, bruine en groene tinten in elkaar overvloeiden.

In de oven loopt de temperatuur op tot zijn eindtemperatuur.

Dan klik. Stilte.

De cirkel is rond.

De Urn der Vuren,

Kleuren vloeien naar omlaag.

Klik. Stilte. Gedaan.